De man in de fietsenstalling
Altijd als ik naar het centrum ga, zet ik mijn fiets in een bewaakte fietsenstalling. Het valt me telkens op hoe vriendelijk de medewerkers daar zijn. Eén man springt er echt uit. Of het nou vroeg of laat is, regent of sneeuwt, koud of bloedheet…hij maakt er altijd een belevenis van. Hij geeft meer dan van hem gevraagd wordt.
Hij groet iedereen ruimhartig, stelt een paar vragen en wenst je iets goeds of moois toe. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk. Ik word er elke keer vrolijk van, niet in de laatste plaats omdat hij me standaard begroet met: ‘Zo… ben je daar weer, meid?’
Er zijn situaties waarin ik het misschien niet fijn zou vinden om als ‘meid’ te worden weggezet. Maar bij deze man voelt het oprecht. Geen oordeel, geen neerbuigendheid of kleinering, alleen vriendelijkheid. En dat doet iets met me. Ik voel me gezien, welkom en even jaren jonger, en dat is best een leuke bijwerking.
Vanochtend moest ik naar de tandarts met een ontstoken kies. Zo blij was ik niet, weggestopt in mijn dikke winterjas. Maar die paar woorden en die vriendelijke ogen veranderden mijn gevoel. Ik voelde hoe ik mijn rug rechtte en weer contact maakte met de wereld om me heen.
Deze man ziet er niet uit alsof hij jarenlange trainingen in spirituele ontwikkeling heeft gevolgd. Ik vermoed dat hij zich niet heeft verdiept in Vedanta, Mahayana of Theravada. Waar velen (ook ik) jarenlang op een kussen zitten om een positieve levenshouding te cultiveren, brengt hij zonder enige poeha Maitri -liefdevolle vriendelijkheid- in de praktijk.
Vriendelijkheid vraagt oefening……of niet?
In mijn (spirituele) zoektocht ben ik gaan geloven dat vriendelijkheid geen vanzelfsprekendheid is. Dat het een bewuste beoefening is, iets waar je voor moet werken. En nu besef ik: ik was zo druk met mijn eigen beoefening, dat ik vaak helemaal in mezelf gekeerd de straat op ging en vergat de vriendelijkheid naar buiten te brengen. Veel te druk met mezelf.
Misschien vraagt vriendelijkheid helemaal niet zoveel oefening. Het is een keuze die je in het hier en nu kunt maken. Het betekent dat je je bewust wordt van de impact van je woorden en daden. Een simpel gebaar, een helpende hand, een geduldige luisterhouding, een begripvolle blik, kan een ander diep raken. Het kan iemands dag, misschien zelfs iemands leven, veranderen.
Het is een keuze voor een houding. Het betekent dat je niet alleen aardig bent als het je uitkomt. Maar ook wanneer je zelf een slechte dag hebt. Of wanneer de ander het niet lijkt te verdienen.
Steeds wanneer ik in mezelf keer, of bozig of verdrietig ben, denk ik aan die man met het petje in de fietsenstalling. Het kleine gebaar, het vriendelijke woord. Ik voel me dan een meid en dat maakt me vrolijk. En dat zet een kettingreactie van vriendelijkheid in gang.
Ik ga zo maar weer eens een boodschapje doen in de stad.
Eef