Wáááát? Is het huis verkócht? Hoe dan?
Mijn lief en ik hebben ons huis verkocht. We willen graag weg uit het centrum en wat meer naar de rand van de stad, dichter bij het bos. Het verkopen van ons huis gaat van een leien dakje. Binnen een week verkocht, geen centje pijn.
In de tussentijd waren we verliefd geworden op een huis dat bijna helemaal voldeed aan onze wensen. Aan de rand van de stad, paar honderd meter van het bos. Het huis stond al een half jaar te koop en dat maakte dat we een beetje wantrouwend werden. In deze tijd, een half jaar te koop? Dan moet er iets mee aan de hand zijn….We gingen nog een keertje kijken, nu met makelaar. We waren verliefd, dat was duidelijk. De ‘onderhandelingen’ werden opgestart. De verkoper wilde er pas in augustus uit. Poeh, da’s wel ver weg. Wij moeten er in maart al uit. Kan het niet wat eerder? Daar ging het ge-heen-en-weer over. We hadden niet verwacht dat er meer belangstellenden waren. We dachten dat we de enigen waren en dat gaf ons een sterk gevoel om mee te onderhandelen. Maar dat bleek helemaal niet terecht.
Op maandagavond tijdens het eten belde onze makelaar; ‘Het huis is verkocht’. Even maakte mijn hart een sprongetje, ik dacht dat hij bedoelde aan ons. Joehoe!!!!! Maar nee, dat was niet wat hij zei. Het huis was verkocht aan een ander. Iemand die het geen probleem vond om er in augustus in te gaan.
En dan? Ongeloof, kwetsing, woede, wraakzucht, moordneigingen, smeekbedes, het universum aanspreken…weer ongeloof, woede….
Dat rondje heb ik wel 20 keer gemaakt. Gôh, ik had een gekwetst ego van me heb ik jou daar. Hoe kon je zo met mij omgaan? Wat een onbeschoftheid. Dat zijn toch niet de manieren? Wat een lul van een verkopende makelaar ook!
Ik had het huis al helemaal ingericht. Eigenlijk woonde ik er al. Wat deed dit zeer zeg.
Het is echt heel lang geleden dat ik me zo diep geraakt voelde. Wat een pijn had ik hiervan. Een droomhuis aan mijn neus voorbij. Een nieuw leven aan mijn neus voorbij. Ik droomde ervan, lag er wakker van.
En dat maakte allemaal niets uit. Het feest ging niet door. Onze makelaar ‘beloofde’ dat er gauw weer een ander huis zou komen. Dat hoopte ik dan maar. Maar wat er ook op funda voorbij kwam, het haalde het niet bij ‘ons’ huis.
De machteloosheid kon ik maar moeilijk hanteren. Een interessante ontdekking over mezelf. Ik, die altijd zegt dat ze zo van avontuur houdt, van nieuwe dingen meemaken. Ik, die prat gaat op flexibiliteit, meebewegen met de omstandigheden. Ik zat muurvast. Ik was helemaal niet flexibel. Ik kon helemaal niet meebewegen. Ik vond het helemaal geen avontuur. Ik voelde me verraden en bedrogen. Van de verkopers van het huis had ik inmiddels een monster gemaakt. Wat een ongevoelige klojo’s waren dat.
Zelfreflectie ordent. Ik moest een paar zelfbeelden bijstellen. Ik kan veel minder goed tegen alle veranderingen dan ik dacht. Ik ervaar veel meer stress dan ik dacht. Ik slaap veel minder goed dan ik verwachtte. Wat zijn we er toch goed in om onszelf wat wijs te maken, om in onze eigen verhalen te geloven.
Ik had iets te doen. Ik moest hier tijd nemen om liefdevol streng voor mezelf te zijn.
Ik had te dealen met het feit zelf dat de omstandigheden niet waren zoals ik ze graag had. Ik had ook te dealen met het feit dat ikzelf niet was zoals ik mezelf graag had.
En nadat ik dat had doorgewerkt, ontstond er weer beweging. Ik vroeg mezelf af wat ik zelf kon doen.
Ik schreef een brief aan de verkopers. Een liefdesbrief aan het huis. De verkoopster schreef een ontzettende lieve brief terug. Ze bleek geen monster maar een gevoelig mens die de moeite nam om zich in mijn positie te verplaatsen. Wauw!
Ik schreef briefjes voor de bewoners van nog een aantal huizen in die straat. Je hoort wel eens dat mensen zo aan een woning komen. Eén lieve mevrouw reageerde. Ze belde me. Ze vindt het zelf een heel fijn huis en wil echt nog niet weg. Ze bewaart mijn briefje voor het geval dat.
Het heeft geen huis opgeleverd, maar wel een enorme ruimte en rust. Ik mis het huis nog steeds, ik ben het af en toe in mijn dromen nog aan het inrichten. Ik wens de nieuwe bewoners een hele fijne tijd en hoop op een fijne plek voor onszelf. Ik kan het avontuur weer voelen. Alles is open……
